W tym niepewnym czasie gdzie głównym tematem jest widmo pandemii, wspomnienie odległych beztroskich lat pozwoliło nam  zatrzymać się na chwilę i cofnąć się w bezpieczne, które nigdy nie wrócą. Wspomnieć  zabawy z dziadkiem, wieczorny rytuał czytania bajek, czy gotowanie  zupy z piachu i liści. Dzieciństwo kojarzone  z porzeczkami prosto z krzaka, zabawami w błocie czy pierwszymi przedszkolnymi miłościami.

Efektem naszych wspólnych wspomnień była wystawa pod nazwą „Chwile  mojego dzieciństwa”.

Tekst i zdjęcia : Anna Figat, Ilona Broniarek